Opblaasbaar bubbelbad

Opblaasbaar bubbelbad

Voor velen is het een droom en voor weinigen is het realiteit: een grote villa met een dikke wagen voor de deur en in de achtertuin een bubbelbad waar vandaan de hele stad gezien kan worden. Vanaf daar met een glas champagne in de hand uit kijken over de grote stad die aan je voeten ligt is de droom van velen. Gelukkig zijn er mogelijkheden voor hen die minder geld hebben en is er nu naast het opblaas badje, voor wie geen zwembad kan nemen, een opblaas bubbelbad, voor hen die de luxe die de rijksten van onze samenleving kunnen veroorloven toch eigenlijk ook in huis willen halen. Maar waar komt dat beeld toch eigenlijk vandaan dat de luxes van een extreem rijk leven het ultieme doel zouden zijn? Zeker niet iedereen denkt er zo over, maar de meeste mensen lijkt rijk zijn toch echt wel iets moois. Waarom is het zo belangrijk voor mensen om het leven na te streven dat de rijksten van onze maatschappij leven? Het lijkt iets te zijn dat gegrond ligt in een materialistisch dogma dat zich diep geworteld heeft in onze samenleving, wat ertoe leidt dat mensen het hebben van zoveel mogelijk bezit als doel stellen. Dit terwijl een grote hoeveelheid bezit uiteindelijk niet gelukkig maakt voor de meeste mensen. 7 op de 10 winnaars van loterijen blijft ongeveer even gelukkig na het winnen van de loterij. Natuurlijk bedoel ik dan niet het moment dat ze van hun prijs horen, maar de jaren daarna. Hun bezit zorgt niet voor langdurig geluk, ondanks de luxueuze levensstijl die ze meestal aan zullen nemen. Het is dus vreemd vind ik, dat dat bubbelbad en de levensstijl die ermee wordt geassocieerd voor zo veel mensen een heus levensdoel is, terwijl mensen die zo een levensstijl kunnen onderhouden niet gelukkiger zijn dan de gemiddelde middenklasser.